Ch. Gerald vom Ulmer Haus "Keesje"

Vrienden van mij zeiden eens: "Als je de volgende keer komt, breng dan Kees mee." Ik sprak namelijk altijd over hem, maar ze hadden hem nog nooit gezien. "Okee," zei ik. Enkele maanden later kwam ik met Kees op bezoek. Verbaasd vroegen ze waar Kees was. "Hier," zei ik. Dat zegt eigenlijk alles over Kees. Ik sprak over hem als mijn vriend, en dat was hij ook. Een trouwe metgezel waarmee ik door dik en dun kon gaan. 's Avonds in bed deelde ik alle belevenissen van de dag met hem. Kees en ik, we waren onafscheidelijk. Op 7 september 1999 is mijn vriend overleden, en geen van mijn Mopshonden heeft ooit zijn plek kunnen innemen. Keesje is helaas maar 11,5 jaar oud geworden.

7 september 1999.
En als ik dood ben, huil dan niet. Ik ben niet echt weg, dat moet je weten. 't Is slechts mijn lichaam dat ik achterlaat. Pas als je niet meer aan me denkt, ben ik echt weg.