Zelf ben ik zo’n 35 jaar fokker van de Mopshond. Na ruim 50 kampioenen gefokt te hebben, zie ik de laatste jaren een grote verandering op de tentoonstellingen maar ook bij de visie van fokkers. Ik zie steeds meer dat de nadruk wordt gelegd op zekerheden, lees schijnzekerheden qua gezondheid. Het ouderwetse boerenverstand en het gevoel is aan het verdwijnen. Die ontwikkeling begon zo'n 8 jaar geleden; Pedigree Dogs Exposed, weet u nog?
In de rashondenfokkerij verrichten we de nodige testen, we gaan voor progesteron bepaling naar de dierenarts, daarna ki, natuurlijk een echo, soms nog een laatste foto, en in verband met het drukke privé leven maken we een afspraak voor een geplande keizersnede. Sondevoeding wordt veel al toegepast, omdat men het moedertje, maar ook zichzelf niet meer de tijd gunt om de melkgift rustig op gang te laten komen. Vervolgens melden we ons bij de pupbemiddeling. Ik mis het fokken op de wijze zoals ik dat geleerd heb, met veel kennis van lijnen, en dan vooral van de gezondheid daarvan. Het spel tussen reu en teef begint een zeldzaamheid te worden want veelal krijgen zij daar de kans niet voor wegens tijdgebrek.
Door het testen van de ouderdieren wordt vaak een zekerheid gecreëerd, (wat ik een schijnzekerheid vind) terwijl de kennis van lijnen steeds verder terugloopt. We importeren overal vandaan; we weten bar weinig van deze honden maar ze zijn dan wel getest, of we doen dat zelf. Bij de kortsnuit (en zo ook bij onze Mops) is het testen van de ademhaling een “ hot item”. Zelfs de objectieve mening van de dierenarts is niet voldoende, ook de keurmeester moet een subjectieve meting doen en zodoende op de stoel van de dierenarts gaan zitten. Als voorbeeld: een Mops haalt op zaterdag de belastingstest met glans, en een week later, op de tentoonstelling bevindt zich een loopse teef bij de ring en loopt ie opgewonden langs de keurmeester. Eindconclusie van de keurmeester: een kwalificatie G vanwege de hoorbare ademhaling, dus afgekeurd voor de fokkerij. Echt gebeurd.
Zou het niet beter zijn om iedereen zijn eigen professie en specialiteiten te laten inzetten? De fokker zijn kennis van alle ins- en outs van het ras, de keurmeester zijn kennis van de standaard, en de dierenarts met de meetbare gezondheid van het ras. De zorgelijke tendens is dat jonge aankomende fokkers niet meer in de leer gaan bij oude rotten in het vak, doch de wijsheid van Wikipedia halen en wuiven met de gezondheidsuitslagen. Sommige mopjes moeten zelfs al op de loopband trainen voor de belasting test. Er zijn rasverenigingen die inhaken op dit probleem en geven zogenaamde "Regio-meetingen", een goed voorbeeld doet goed volgen en ik denk dat hier een taak ligt voor ALLE rasverenigingen.
Er wordt momenteel, vooral op social media, een chaos gecreëerd door allerlei aannames en speculaties terwijl tot op heden de erfelijkheid van bepaalde gezondheidsaspecten totaal niet is aangetoond en de genenpool (veelal onnodig) verkleint. Bovendien is wetenschappelijk aangetoond dat selectie op louter de aanstaande ouders niets brengt zonder de toepassing van Fokwaarden. Nu nog helaas een utopie in de kynologie; alleen de Cavalier fokkers beschikken tot op heden over een geweldig Fokwaardenproject.
In tegenstelling tot vroegere jaren, van de oorsprong van het ras, wordt nu van de Mops kortom van alle gezelschapshonden, verlangd dat ze mee gaan op lange wandelingen, vakanties naar verre bestemmingen in de hitte, zwempartijen en behendigheid,. De hond is een volwaardig gezinslid geworden en er wordt maatschappelijk gezien veel meer van hem/haar verwacht dan ooit bij de oorsprong van het rassen is bedoeld. Omdat wij in een tijd leven waarin alles maakbaar moet zijn, wordt er nog wel eens met een boze vinger naar de fokkers van vandaag de dag gewezen, wij doen het toch wel heel erg fout terwijl sommige van onze rassen honderden jaren oud zijn. Natuurlijk zijn de rassen in de loop van de tijden veranderd en misschien kunnen de fokkers, samen met de keurmeesters en de wetenschap, de komende decennia werken aan een soort compromis met behoud van de meeste ras specifieke onderdelen.
